Snoek
2006-09-16 09:32:43 UTC
Copy & paste vanwege inloggen op bronsite
Op 5 september overleed Charley Marbach in het Andreas Lucas ziekenhuis in
Amsterdam.
Hij werd 70. Met zijn verscheiden verloor de Surinaamse nostalgie één van
zijn kleurrijkste sportfiguren en een voetballegende van formaat. "Hij had
het vermogen om mensen in extase te brengen", zegt Frank Mijnals, met wie
hij -samen met Humphrey Mijnals en Michel Kruin- deel uitmaakte van het
roemruchte 'Klavertje Vier', de eerste generatie Surinaamse prof-voetballers
in Nederland.
'In feite heette hij in latere tijden Charles Dors, maar vanaf de
schoolbanken kent iedereen hem als Marbach', weet Jules Krind (71), de goed
gedocumenteerde ondervoorzitter van de Stichting Reünisten Oud Surinaamse
Voetbalinternationals (ROVI), gevestigd in Nederland. In een door ROVI
uitgegeven persverklaring (Walther Roseval is de voorzitter van ROVI en
Herman Rijkaard, de vader van Barcelona-trainer Frank Rijkaard, de
secretaris), wordt een kort overzicht gegeven van zijn voetbalcarrière.
Marbach begon zijn indrukwekkende loopbaan op het Mr. Bronsplein bij
de vereniging Ajax. Hij stapte hierna over naar Remo, waar ooit ook Erwin
Sparendam speelde. "Ik stelde vaak de vraag welke de eerste transfer in
Suriname was en niemand kon die vraag beantwoorden. Het was Marbach!", weet
Krind, die zich die historische dag helder voor de geest haalt. "Hij speelde
de sterren van de hemel voor Ajax en Remo wou hem graag hebben. Ajax
verkocht hem toen voor 25 gulden. Het is iets dat ik heb meegemaakt. Het
moet in 1950 of 1951 zijn geweest. De aanvoerder van Ajax, Edhard, nam het
geld in ontvangst en plakte die 25 gulden tegen zijn voorhoofd en heel
Pontewerfstraat (tegenwoordig Anton de Komstraat) liep achter hem aan.
Vijfentwintig gulden was een heel groot bedrag."
In 1951 -Marbach was toen 16- maakte hij de overstap naar de
SVB-hoofdklasse bij VV Voorwaarts. "Als Charley in het bezit kwam van de bal
was het een lust om te aanschouwen", zegt Krind, tot heden nog Voorwaartser
in hart en nieren. "Hij passeerde makkelijk en je wist niet met welke van
zijn benen hij wat zou doen. Hij was een snelle, beweeglijke en sierlijke
voetballer, die tot in het strafschopgebied binnendrong om zijn doelpunten
te maken. En als hij dat niet deed, stelde hij andere spelers in de
gelegenheid om te scoren."
Marbach bleef niet lang bij Voorwaarts. Ook niet bij zijn volgende
club, Transvaal. In 1953 maakte hij de overstap naar Robinhood, toen de
populairste club in Suriname. Hij voegde zich hiermee bij een stel
grootheden, onder wie de gebroeders Frank, Louis en Humphrey Mijnals, Michel
Kruin en Erwin Sparendam, met wie hij samen van 1953 tot 1956 garant stond
voor opeenvolgende landskampioenschappen. Gedurende die periode was Marbach
een vaste keus van de nationale selectie.
Opo bal
In 1956 vertrok Marbach naar Nederland om er in navolging van Humphrey
Mijnals, Michel Kruin en Frank Mijnals te spelen voor ere-divisieclub
Elinkwijk uit Utrecht. In het boek van Humberto Tan, 'Het Surinaamse
legioen', wordt veel verteld over de wapenfeiten van het Elinkwijk-kwartet
'Klavertje Vier'. Het Elinkwijk-bestuur, waar Marbach vaak mee in de clinch
was, verklapte ooit dat hij zelfs in de belangstelling stond van Real
Madrid. Volgens het boek speelde Marbach zijn mooiste wedstrijden tegen Ajax
en Feyenoord. In de 4-1 overwinning van Elinkwijk op Ajax in het seizoen
1958/1959 brachten Marbach, Michel Kruin en Frank Mijnals het publiek in
extase met hun driehoekspel. Ze speelden een partijtje 'opo bal' terwijl de
Ajaxieden maar heen en weer renden.
Marbach kreeg problemen met Elinkwijk. "Het kwam zelfs voor dat
Marbach twee uur voor een competitieduel van Elinkwijk spoorloos was of kort
voor de eerste helft werd aangetroffen bij een liefje in Amsterdam of gewoon
in het café."
Marbach, die zich niet zo vlot wist te uiten als de rest, rebelleerde op
zijn eigen manier tegen de oneerlijkheid van het Elinkwijk-bestuur, dat
aanbiedingen van Ajax en Real Madrid verzweeg.
Marbach haalde enkele onvergetelijke staaltjes uit. Hij wist de bal
door de benen van lange slungels als Janny Schilder en Roel Wiersma te
spelen, om vervolgens snel tussen hun benen door achter de bal aan te
kruipen. Natuurlijk lag het publiek dubbel, vooral toen Wiersma na een
schijnbeweging de cornervlag wegtrapte. Eens passeerde hij de grote Abe
Lenstra door de bal over zijn hoofd te lobben. "Kijk, de bal is daar", zei
Marbach tijdens het passeren.
Leuke kerel
Nadat de interesse van Real Madrid in Marbach door het Elinkwijk-bestuur
werd bevestigd aan een vertegenwoordiger (een zoon van kleermaker Ahmad Ali
die rechten studeerde) pakte Marbach boos zijn voetbalschoenen en vertrok
uit Utrecht. In Haarlem kwam hij terecht bij RHC, waar hij middenvelder
Adolf Poerwo tegenkwam. Hierna bouwde hij zijn carrière af bij amateurclub
Real Sranang. Krind, die pas in 1971 naar Nederland vertrok, maakte weinig
van Marbach's wapenfeiten mee. "Wat ik wel weet is dat Haarlem eens al een
verloren wedstrijd speelde. Marbach kwam invallen en bezorgde zijn club de
overwinning. Op de tribune viel een supporter van de tegenstander dood
neer."
Een man die meer weet te vertellen over Marbach is Frank Mijnals
(73 ), ook al zo een voetballegende. Nadat zijn broer Humphrey en Michel
Kruin hen waren voorgeweest, werden Frank Mijnals en Marbach in 1956
aangetrokken door Elinkwijk. Ze zouden samen vertrekken toen bleek dat
Marbach's papieren niet in orde waren. Mijnals ging hem voor (op 23 april)
en Marbach vertrok op 1 mei. Het 'Klavertje Vier' werd compleet bij
Elinkwijk, dat samen met Ajax en Feyenoord één van de eerste (semi-)prof
clubs in Nederland werd. Mijnals werd ondergebracht bij een Nederlands gezin
(de familie Van Hilst), waar Marbach ook zijn intrek nam. "We kregen een
brommer van de vereniging en trokken het heel land in", vertelt Mijnals over
'één van de ondeugende dingen'. "Charly had een zus in Leiden en moest iets
voor d'r brengen. Maar we gingen eerst naar Amsterdam. Charly kende
Amsterdam beter dan ik. Op gegeven moment moest ik plassen. Charly kende de
omgeving en we kwamen in een bar oude Surinaamse vrienden tegen. Het werd
laat. Het was zaterdagmiddag en we moesten de volgende dag spelen. Ik zei:
'Charly w'o gwe' en Charly zei 'No,ik ga niet mee'. Ik heb die man bijna tot
huilens toe gesmeekt. Ik vond het zo erg dat die man niet mee wilde. Ik
moest verantwoording afleggen aan de hospita en aan Elinkwijk. Met lood in
m'n schoenen ging ik naar huis. Daar wordt om zes uur gegeten. 'Waar is
Charly' werd gevraagd. Ik zei 'hij is onderweg'. Hij kwam zaterdagavond
niet. Zondag werd hij niet opgesteld. Een andere keer kwam hij pas toen de
bus zou vertrekken, maar hij speelde wel mee. Dat waren de minder goede
punten. Voor de rest was hij een raspaard, een geweldige goede voetballer.
Jammer dat het door blessures en een samenloop van omstandigheden niet
geworden is wat velen, en hijzelf, ervan verwacht hadden."
Mijnals kende prettige tijden met Marbach samen. "Hij was een toffe
jongen, een leuke jongen. Hij was vriendelijk en hij kon leuk vertellen. Je
kon altijd met hem lachen." Mijnals heeft er waardering voor dat Marbach
wist op te klimmen van een gewone arbeider tot chef bij Heineken's
bierbrouwerij in Amsterdam. Later werd Marbach zelfs trainer bij Real
Sranang. Bij Elinkwijk speelden ze lekker samen. Mijnals overlegt een keur
aan krantenknipsel, waaruit blijkt hoe roemrucht het 'Klavertje Vier' was
binnen de Nederlandse voetballerij.
"Charly scoorde niet zo veel, maar z'n spel was al goed genoeg om mensen in
extase te brengen. Die man had een geweldig passeervermogen. In Utrecht
wordt zijn naam nog steeds gescandeerd, omdat hij zo goed was. Zoals Cruiif,
Maradonna en Pelé prominente voetballers waren, was Charly voor zijn tijd
ook een kei."
Op 5 september overleed Charley Marbach in het Andreas Lucas ziekenhuis in
Amsterdam.
Hij werd 70. Met zijn verscheiden verloor de Surinaamse nostalgie één van
zijn kleurrijkste sportfiguren en een voetballegende van formaat. "Hij had
het vermogen om mensen in extase te brengen", zegt Frank Mijnals, met wie
hij -samen met Humphrey Mijnals en Michel Kruin- deel uitmaakte van het
roemruchte 'Klavertje Vier', de eerste generatie Surinaamse prof-voetballers
in Nederland.
'In feite heette hij in latere tijden Charles Dors, maar vanaf de
schoolbanken kent iedereen hem als Marbach', weet Jules Krind (71), de goed
gedocumenteerde ondervoorzitter van de Stichting Reünisten Oud Surinaamse
Voetbalinternationals (ROVI), gevestigd in Nederland. In een door ROVI
uitgegeven persverklaring (Walther Roseval is de voorzitter van ROVI en
Herman Rijkaard, de vader van Barcelona-trainer Frank Rijkaard, de
secretaris), wordt een kort overzicht gegeven van zijn voetbalcarrière.
Marbach begon zijn indrukwekkende loopbaan op het Mr. Bronsplein bij
de vereniging Ajax. Hij stapte hierna over naar Remo, waar ooit ook Erwin
Sparendam speelde. "Ik stelde vaak de vraag welke de eerste transfer in
Suriname was en niemand kon die vraag beantwoorden. Het was Marbach!", weet
Krind, die zich die historische dag helder voor de geest haalt. "Hij speelde
de sterren van de hemel voor Ajax en Remo wou hem graag hebben. Ajax
verkocht hem toen voor 25 gulden. Het is iets dat ik heb meegemaakt. Het
moet in 1950 of 1951 zijn geweest. De aanvoerder van Ajax, Edhard, nam het
geld in ontvangst en plakte die 25 gulden tegen zijn voorhoofd en heel
Pontewerfstraat (tegenwoordig Anton de Komstraat) liep achter hem aan.
Vijfentwintig gulden was een heel groot bedrag."
In 1951 -Marbach was toen 16- maakte hij de overstap naar de
SVB-hoofdklasse bij VV Voorwaarts. "Als Charley in het bezit kwam van de bal
was het een lust om te aanschouwen", zegt Krind, tot heden nog Voorwaartser
in hart en nieren. "Hij passeerde makkelijk en je wist niet met welke van
zijn benen hij wat zou doen. Hij was een snelle, beweeglijke en sierlijke
voetballer, die tot in het strafschopgebied binnendrong om zijn doelpunten
te maken. En als hij dat niet deed, stelde hij andere spelers in de
gelegenheid om te scoren."
Marbach bleef niet lang bij Voorwaarts. Ook niet bij zijn volgende
club, Transvaal. In 1953 maakte hij de overstap naar Robinhood, toen de
populairste club in Suriname. Hij voegde zich hiermee bij een stel
grootheden, onder wie de gebroeders Frank, Louis en Humphrey Mijnals, Michel
Kruin en Erwin Sparendam, met wie hij samen van 1953 tot 1956 garant stond
voor opeenvolgende landskampioenschappen. Gedurende die periode was Marbach
een vaste keus van de nationale selectie.
Opo bal
In 1956 vertrok Marbach naar Nederland om er in navolging van Humphrey
Mijnals, Michel Kruin en Frank Mijnals te spelen voor ere-divisieclub
Elinkwijk uit Utrecht. In het boek van Humberto Tan, 'Het Surinaamse
legioen', wordt veel verteld over de wapenfeiten van het Elinkwijk-kwartet
'Klavertje Vier'. Het Elinkwijk-bestuur, waar Marbach vaak mee in de clinch
was, verklapte ooit dat hij zelfs in de belangstelling stond van Real
Madrid. Volgens het boek speelde Marbach zijn mooiste wedstrijden tegen Ajax
en Feyenoord. In de 4-1 overwinning van Elinkwijk op Ajax in het seizoen
1958/1959 brachten Marbach, Michel Kruin en Frank Mijnals het publiek in
extase met hun driehoekspel. Ze speelden een partijtje 'opo bal' terwijl de
Ajaxieden maar heen en weer renden.
Marbach kreeg problemen met Elinkwijk. "Het kwam zelfs voor dat
Marbach twee uur voor een competitieduel van Elinkwijk spoorloos was of kort
voor de eerste helft werd aangetroffen bij een liefje in Amsterdam of gewoon
in het café."
Marbach, die zich niet zo vlot wist te uiten als de rest, rebelleerde op
zijn eigen manier tegen de oneerlijkheid van het Elinkwijk-bestuur, dat
aanbiedingen van Ajax en Real Madrid verzweeg.
Marbach haalde enkele onvergetelijke staaltjes uit. Hij wist de bal
door de benen van lange slungels als Janny Schilder en Roel Wiersma te
spelen, om vervolgens snel tussen hun benen door achter de bal aan te
kruipen. Natuurlijk lag het publiek dubbel, vooral toen Wiersma na een
schijnbeweging de cornervlag wegtrapte. Eens passeerde hij de grote Abe
Lenstra door de bal over zijn hoofd te lobben. "Kijk, de bal is daar", zei
Marbach tijdens het passeren.
Leuke kerel
Nadat de interesse van Real Madrid in Marbach door het Elinkwijk-bestuur
werd bevestigd aan een vertegenwoordiger (een zoon van kleermaker Ahmad Ali
die rechten studeerde) pakte Marbach boos zijn voetbalschoenen en vertrok
uit Utrecht. In Haarlem kwam hij terecht bij RHC, waar hij middenvelder
Adolf Poerwo tegenkwam. Hierna bouwde hij zijn carrière af bij amateurclub
Real Sranang. Krind, die pas in 1971 naar Nederland vertrok, maakte weinig
van Marbach's wapenfeiten mee. "Wat ik wel weet is dat Haarlem eens al een
verloren wedstrijd speelde. Marbach kwam invallen en bezorgde zijn club de
overwinning. Op de tribune viel een supporter van de tegenstander dood
neer."
Een man die meer weet te vertellen over Marbach is Frank Mijnals
(73 ), ook al zo een voetballegende. Nadat zijn broer Humphrey en Michel
Kruin hen waren voorgeweest, werden Frank Mijnals en Marbach in 1956
aangetrokken door Elinkwijk. Ze zouden samen vertrekken toen bleek dat
Marbach's papieren niet in orde waren. Mijnals ging hem voor (op 23 april)
en Marbach vertrok op 1 mei. Het 'Klavertje Vier' werd compleet bij
Elinkwijk, dat samen met Ajax en Feyenoord één van de eerste (semi-)prof
clubs in Nederland werd. Mijnals werd ondergebracht bij een Nederlands gezin
(de familie Van Hilst), waar Marbach ook zijn intrek nam. "We kregen een
brommer van de vereniging en trokken het heel land in", vertelt Mijnals over
'één van de ondeugende dingen'. "Charly had een zus in Leiden en moest iets
voor d'r brengen. Maar we gingen eerst naar Amsterdam. Charly kende
Amsterdam beter dan ik. Op gegeven moment moest ik plassen. Charly kende de
omgeving en we kwamen in een bar oude Surinaamse vrienden tegen. Het werd
laat. Het was zaterdagmiddag en we moesten de volgende dag spelen. Ik zei:
'Charly w'o gwe' en Charly zei 'No,ik ga niet mee'. Ik heb die man bijna tot
huilens toe gesmeekt. Ik vond het zo erg dat die man niet mee wilde. Ik
moest verantwoording afleggen aan de hospita en aan Elinkwijk. Met lood in
m'n schoenen ging ik naar huis. Daar wordt om zes uur gegeten. 'Waar is
Charly' werd gevraagd. Ik zei 'hij is onderweg'. Hij kwam zaterdagavond
niet. Zondag werd hij niet opgesteld. Een andere keer kwam hij pas toen de
bus zou vertrekken, maar hij speelde wel mee. Dat waren de minder goede
punten. Voor de rest was hij een raspaard, een geweldige goede voetballer.
Jammer dat het door blessures en een samenloop van omstandigheden niet
geworden is wat velen, en hijzelf, ervan verwacht hadden."
Mijnals kende prettige tijden met Marbach samen. "Hij was een toffe
jongen, een leuke jongen. Hij was vriendelijk en hij kon leuk vertellen. Je
kon altijd met hem lachen." Mijnals heeft er waardering voor dat Marbach
wist op te klimmen van een gewone arbeider tot chef bij Heineken's
bierbrouwerij in Amsterdam. Later werd Marbach zelfs trainer bij Real
Sranang. Bij Elinkwijk speelden ze lekker samen. Mijnals overlegt een keur
aan krantenknipsel, waaruit blijkt hoe roemrucht het 'Klavertje Vier' was
binnen de Nederlandse voetballerij.
"Charly scoorde niet zo veel, maar z'n spel was al goed genoeg om mensen in
extase te brengen. Die man had een geweldig passeervermogen. In Utrecht
wordt zijn naam nog steeds gescandeerd, omdat hij zo goed was. Zoals Cruiif,
Maradonna en Pelé prominente voetballers waren, was Charly voor zijn tijd
ook een kei."